Αφιερωμένα στην ημέρα αυτή είναι τα ποιήματα που έγραψαν μαθητές και μαθήτριες του Α4 τμήματος.
Γιάννης Νταουλτζής, φιλόλογος
Κ’ είναι για ‘σένα ένα τίποτα
μια μικρή άνιση μάχη
Πετάς εδώ, πετάς εκεί
Και αυτή γυρεύει πίσω
Πού είσαι μάτια της ;
Να την καληνυχτίσεις ;
Τασσοπούλου Μαρία
Το νησί μου όταν ξυπνώ βλέπω πάντα τον γιαλό
Κάθομαι σε ένα σκαμπό και τον ουρανό κοιτώ
Μέρα νύχτα στο σκαμνί γράφω στίχους στη σιωπή
Όλο το βράδι ξενυχτώ για να βρω ένα ρυθμό, να φωνάξω σ’ αγαπώ κλείνοντας το ποίημα αυτό !!
Καμπυλαυκάς Γιάννης
Λαμπρή πορεία στην ποίηση χάραξε η Ελλάδα
Ρίτσος, Σεφέρης, Παλαμάς, Οδύσσεια και Ιλιάδα
Από την αρχαιότητα, σε όλη την ιστορία
Ποιήματα ενέπνευσαν αγώνες και θυσία
Μεγάλη η αξία της, ένδοξη η προσφορά της
Σε κάθε άκρη αυτής της γης ηχεί το άκουσμα της
Ποίηση είσαι μοναδική, γραφή αγαπημένη
Δίνεις ζωή στα όνειρα, υμνείς την οικουμένη.
Πλιάτσικα Μαγδαληνή
Ο κύριος Νταουλτζής ήθελε ποιηματάκι
Και ήθελε να του το γράψουμε μονάχα σ ‘ένα βραδάκι.
Είπα δεν μπορώ ποίημα να του γράψω,
Με κοίταξε και μου ‘πε το βιβλίο να κοιτάξω.
Τελικά το έγραψα και ήταν πολύ ωραίο,
Για να δούμε αύριο στη τάξη θα είναι το μοιραίο;
Πουλιάσης Νέστορας
Ο ΨΥΧΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Με τα μάτια παγωμένα, τρομοκρατημένα κοιτούν
Η μαύρη σκιά αδίστακτη, χωρίς φόβο
προσταγμένη να σπείρει το πανικό και τον θάνατο
Αθώοι κρύβονται, αθώοι κλαίνε, αθώοι πέφτουν
Σαν το βούρτσισμα των δοντιών φαντάζει η πράξη,
τόσο εύκολη φαίνεται στο μυαλό και στα ματιά
Με το άψυχο όπλο του ορμά και το μάτι του γυαλίζει
Κανείς δεν ξέρει το γιατί και το πώς
Κανείς δεν ξέρει ποιος πραγματικά φταίει
Το δάκρυ σβήνει στο πρόσωπο όπως σβήνουν και οι άνθρωποι,
Ανεξίτηλα τα σημάδια και ο πόνος μαχαιριά στο σώμα
Άνθρωποι φεύγουν, άνθρωποι μένουν που δεν φταίνε
Ο λύκος που ορμά στο θήραμα χωρίς δεύτερη σκέψη, ίδιος εσύ.
Δεν μετανιώνεις για τίποτα, για τίποτα
ούτε για την πληγή, ούτε για την σφαίρα ούτε για τον ψυχρό θάνατο
Άδικα πέφτουν παιδιά-μεγάλοι σαν τα γυαλιά που σπανέ και δεν ξανά κολλάνε
Ψυχρός ο θάνατος που σπέρνεις και απρόσμενος
Πού είσαι εσύ που μου υποσχόσουν προστασία;
Πού είσαι εσύ που μου υποσχόσουν ασφάλεια;
Κανείς δεν με προστάτεψε από τον απότομο κεραυνό και την καταιγίδα
Που δεν έφταιγα, που δεν ήξερα και πάλι ήρθε και με πηρέ
Ο ΨΥΧΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Μπαλέρμπα Ιωάννα
lykeiodoukas.wordpress.com 