από τους μαθητές Ευτυχία Παρασύρη, Α4’ Λ και Παντελή Κάβουρα, Α3΄Λ
Θα ήταν πλάνη αν δεν υποστηρίζαμε ότι, η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα «αγκάθια» της σύγχρονης κοινωνίας της χώρας μας. Με αφετηρία τη θέση αυτή, διαπιστώνουμε ότι η αναχρονιστική αυτή απειλή συνεχίζει να επιβιώνει παρόλο που ο κόσμος έχει εκσυγχρονιστεί καθοριστικά τον 21°αιώνα. Βέβαια, για να μην είμαστε απόλυτοι κάποιες οικογένειες έχουν απωλέσει το παλιό πατριαρχικό μοντέλο και έχουν προσαρμοστεί στα δεδομένα της εποχής.
Πολλοί πατέρες, προφασιζόμενοι παιδαγωγικούς σκοπούς, υιοθετούν λύσεις βίας προσπαθώντας να επιβάλουν την θέση τους. Έτσι, καταφεύγουν στην ενδοοικογενειακή βία στοχεύοντας στην σωστή- σύμφωνα με εκείνους- διαμόρφωση των χαρακτήρων των ανήλικων τέκνων τους. Την ίδια στιγμή, πολλοί σύζυγοι χρησιμοποιούν την απειλή ή ασκούν βία στις γυναίκες τους για να αποδείξουν την φυλετική τους ανωτερότητα. Το τραύμα της αθώας παιδικής ψυχής δεν επουλώνεται. Γιατί, εκτός από το ότι δέχεται το ίδιο σωματική κακοποίηση, βλέπει και την μητέρα του – τον φάρο της παιδικής του ηλικίας- να υποφέρει πολλές φορές βουβά. Την ίδια στιγμή προβάλλεται ένα λανθασμένο και επικίνδυνο πρότυπο στο παιδί το οποίο συνηθίζει την ιδέα της βίας και τη θεωρεί κοινωνικά αποδεκτή.
Η κοινωνία δυστυχώς αποδέχεται τέτοιες πράξεις γιατί είναι συνηθισμένη από της προηγούμενες γενιές σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και έτσι οδηγούμαστε σε έναν φαύλο κύκλο. Πολλές φόρες, ερχόμαστε σε επαφή με τέτοια περιστατικά και μένουμε άπραγοι κάτι που είναι τραγικό λάθος. Μερικές φορές, ακόμα και τα ίδια τα θύματα (μητέρα, παιδί), αντιδρούν παθητικά με φόβο μήπως «καταστρέψουν» την ήδη λαβωμένη οικογένειά τους. Τα παιδιά ανακυκλώνουν τις συμπεριφορές των γονέων τους θεωρώντας την επιθετικότητα του πατέρα «αφέντη» και της άβουλης υπάκουης μητέρας φυσιολογικές και τις εφαρμόζουν στις δικές τους οικογένειες στην ενήλικη ζωή τους.
Η ελληνική δικαιοσύνη έχει ηθική και νομική υποχρέωση να παρέμβει και να προστατεύσει τα θύματα τέτοιων καταστάσεων. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει η κοινωνία να ενεργοποιηθεί και να κατακρίνει τους θύτες, παράλληλα η δικαιοσύνη πρέπει να είναι αμείλικτη απέναντί τους. Για να γίνει αυτό εφικτό, θα πρέπει να θεσπιστεί αυστηρότερη νομοθεσία. Αυτό θα ενισχύσει τον προστατευτικό ρόλο του κράτους δικαίου και πρόνοιας και θα συνδράμει στην εξάλειψη του φαινομένου.
«Ώ Έλληνες βαρβαρικά μαρτύρια που βρήκατε,
Τι το παιδάκι αυτό σας φταίει και το σκοτώνεται»
Ευριπίδης, Τρωάδες
Στους συγκεκριμένουσ στίχους ο Ευριπίδης τονίζει το γεγονός ότι αθώες παιδικές υπάρξεις υποφέρουν πολλά εξαιτίας των ενηλίκων οι οποίοι τα θυσιάζουν στο βωμό της βαρβαρότητας. Έτσι, φαίνεται η διαχρονικότητα της φράσης αυτής διότι δείχνει πως από τα πανάρχαια χρόνια οι Έλληνες έχουν υιοθετήσει απάνθρωπες συμπεριφορές.
lykeiodoukas.wordpress.com 