από τους μαθητές Αριάννα Μαραγκού- Δυοβουνιώτου και Σπύρο Μιχελάκη, Α3΄Λ
Η θέση των γυναικών στην αρχαία Ελλάδα ήταν υποδεέστερη από αυτή των ανδρών. Ειδικότερα στην Αθήνα, οι ασχολίες των γυναικών περιορίζονταν στην φροντίδα του σπιτιού και στην ανατροφή των παιδιών. Επίσης, δεν επιτρεπόταν να λάβουν καμία εκπαίδευση, δεν μπορούσαν να συμμετέχουν στα κοινά, παρά μόνο σε θρησκευτικές τελετές, δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα και ζούσαν έγκλειστες στο σπίτι τους. Μάλιστα, αν απεβίωσε ο σύζυγός τους, την κηδεμονία τους αναλάμβανε το πιο κοντινό αρσενικό μέλος της οικογένειας.
Αντίθετα, οι γυναίκες στην Σπάρτη, μορφώνονταν και αθλούνταν. Αυτές ήλεγχαν τον οικογενειακό πλούτο και δεν φοβούνταν, όχι μόνο να εκφράσουν την άποψή τους δημόσια, αλλά πολλές φορές ανάγκαζαν τους συζύγους τους να την αποδεχτούν. Έτσι, οι γυναίκες αυτές διέθεταν οικονομική δύναμη, εν αντιθέσει με τις Αθηναίες, που ήταν παράνομο να ελέγχουν περισσότερα χρήματα, απ’ ότι χρειαζόταν για να αγοράσουν ένα δοχείο σιτηρών. Οι Σπαρτιάτισες ασκούσαν επιρροή στους άνδρες τους, διέθεταν ισχυρή και δυνατή προσωπικότητα, και έμειναν γνωστές για την χαρακτηριστική τους φράση » Η ταν ή επι τάς» προς τους γιούς τους, που έφευγαν για στρατιωτικές εκστρατείες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ οι Αθηναίες σύζυγοι δεν είχαν καμία μόρφωση και συμμετοχή στα κοινά, οι Αθηναίες εταίρες, λάμβαναν μία στοιχειώδη εκπαίδευση, μάθαιναν μουσική και συζητούσαν για το πολιτικό γύγνεσθαι. Επιπλέον, οι Σπαρτιάτισσες μπορούσαν να κληρονομήσουν και να μεταφέρουν την περιουσία τους στις επόμενες γενιές, ενώ οι Αθηναίες δεν ήταν ποτέ κληρονόμοι και όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία περνούσαν στον επόμενο άνδρα συγγενή.
Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να αντιληφθεί ο αρχαίος κόσμος την αξία των γυναικών και να τους δώσει προοδευτικά την αξία και την θέση που τους άρμοζε!
lykeiodoukas.wordpress.com 